Kada je pre više od šesnaest godina pokrenuta ideja o postavljanju mosta na Tisi između Bečeja i Novog Bečeja niko nije slutio da će epilog biti sudski, a još manje da će, na koncu, koštati gotovo 60 miliona dinara.

 

Naime, sve je počelo juna 2002. godine kada je tadašnji izvršni odbor skupštine opštine Novi Bečej doneo zaključak kojim se prihvata preuzimanje čeličnog mosta dugačkog 260 metara koji je bio postavljen na Dunavu kod grada Filshofena, a koji bi bio postavljen na potezu Ljutovo između Bečeja i Novog Bečeja. Na osnovu ovog akta skupštine opštine Novi Bečej bazirana je saradnja sa tadašnjim rukovodstvom opštine Bečej u cilju pribavljanja čeličnog mosta.

 Za potrebe plaćanja troškova prevoza mosta od Filshofena do Bečeja i Novog Bečeja, JP Stankom iz Bečeja sklopilo je ugovor o pozajmici sa pokrajinskim sekretarijatom za finansije u iznosu od 300.000 evra (18.243.270 dinara) koliko su iznosili troškovi transporta koji bi bili vraćeni iz sredstava dobijenih privatizacijom javnih preduzeća u dvema opštinama, a rok vraćanja bio je 30. novembar 2002. godine. Jemci Stankomu u ovom ugovoru bile su opštine Bečej i Novi Bečej.

Kao što je poznato, pomenuti most nikada nije postavljen na ovoj lokaciji budući da je ocenjen kao prekratak, već je, u dogovoru sa opštinama Ada i Čoka, on postavljen tako da povezuje te dve opštine. Ipak, pozajmica od 300.000 evra ostala je i 2008. godine pokrajinski sekretarijat je, posle višegodišnjih neuspešnih pregovora o vraćanju, podneo tužbu protiv JP “Direkcija za izgradnju Bečeja”, opštine Bečej i opštine Novi Bečej zahtevajući vraćanje pozajmice.

Posle skoro deset godina suđenja i neuspelog žalbenog postupka, privredni apelacioni sud doneo je 17. januara 2018. godine pravnosnažnu presudu kojom se tuženim stranama (Direkcija za izgradnju Bečeja i dve opštine) nalaže da plate 18.243.279 dinara koliko je vrednost spora, zakonsku zateznu kamatu, kao i troškove parnice u iznosu od 1.168.382 dinara. U zavisnosti od trenutka plaćanja, ukupan iznos koje tuženi treba da isplate mogli bi skočiti i do 60 miliona dinara.

Dragan Tošić, predsednik opštine Bečej, na konferenciji za medije održanoj povodom drugostepene presude, rekao je: “Drugostepeni organ doneo je presudu gde je opština Bečej u obavezi da plati 18.243.270 dinara sa zateznom kamatom to je negde preko 60 miliona dinara. Kada kažem opština Bečej, misli se na STANKOM koji je nekada potpisao ovaj ugovor, a jemci su bili opština Bečej i opština Novi Bečej. Po jednom viđenju stvari, opština Bečej bi trebalo da izdvoji nekih 40 miliona, a opština Novi Bečej 20 miliona dinara”. Tošić je istakao i da je ostvaren kontakt sa pokrajinskom upravom sa ciljem da se omogući da se iznos plati u više rata, a ne odjednom. “Sledeće nedelje biće organizovan sastanak u pokrajinskoj vladi na kome ćemo biti prisutni predsednik opštine Novi Bečej, predsednik opštine Ada i ja. Pokušaćemo da napravimo nekakav dogovor. Što se tiče Ade, kao opština smo tužili opštinu Ada. Nisam siguran da imamo osnova, ali ćemo pokušati da dokažemo da je Ada taj most ugradila. Mada, oni se brane time da su znali da treba platiti prevoz iz Nemačke, ne bi ni ugrađivali most” objašnjava predsednik opštine Bečej. On kao sledeći logičan korak navodi pokretanje revizije sudskog spora što je vandredni pravni lek te neće zaustaviti izvršenje ove višemilionske presude.  

Kao izuzetno bitan problem u celoj ovoj priči, Tošić ističe i povlačenje sredstava iz budžeta kojima bi se izvršila presuda: “Nije opština Bečej nelikvidna, pa, to ne može da se plati. Ne radi se o tome da nemamo novac da isplatimo. Radi se o tome da ćemo mi novac koji budemo isplatili morati da skinemo sa neke pozicije. A to znači da ćete neki posao koji ste budžetom planirali da radite morati da ne radite da biste mogli da isplatite ovaj deo”.

Kao dodatni kamen spoticanja Tošić je naveo i to što opštinska uprava u Bečeju smatra da bi potraživanje trebalo namiriti pola pola sa opštinom Novi Bečej dok, prema njegovim rečima, iz ove banatske opštine predlažu da oni plate trećinu, a bečejska opština dve trećine ukupnog iznosa: “Pošto je STANKOM sada u likvidaciji, sve obaveze preuzima opština Bečej i oni to tumače: jednu trećinu STANKOM, jednu trećinu opština Bečej, a jednu trećinu opština Novi Bečej”. Prvi čovek opštine Bečej dodao je da će opština pokrenuti sporove i protiv Novog Bečeja ako ne budu zadovoljni načinom na koji se bude određivalo kako će se plaćati iznos od 60 miliona.  

U svakom slučaju, opština Bečej moraće da plati barem polovinu ovog iznosa čime će budžet, u najboljoj varijanti, biti “lakši” za nekih 30 miliona dinara koji će umesto u investicije i infrastrukturu otići na namirenje presuđenog iznosa i sudskih troškova.

Dragan Tošić je, osvrćući se na rad svojih prethodnika koji su potpisivali ugovore na osnovu kojih je doneta ovakva presuda, rekao i da ih smatra izuzetno neozbiljnima i neodgovornima: “Ne možete vi prihvatiti sve inicijative. Morate samo onoliko koliko imate novca. To su ozbiljne stvari. Nije mi jasno kako je neko mogao da napravi obavezu i da kaže da će platiti kada se obavi privatizacija”