Kao što je poznato, Srpska pravoslavna crkva i vernici danas, 6. maja, praznuju dan svetog velikomučenika Georgija, u narodu poznat kao Đurđevdan.
Kako predanje kaže, Georgije je bio visoki rimski oficir u drugoj polovini trećeg veka nove ere, a služio je pod carom Dioklecijanom, poslednjim rimskim imperatorom koji je otvoreno progonio hrišćane. Kao hrišćanin, protivio se carevim progonima i zbog toga je bačen u tamnicu. Ipak, videvši da ne može da mu slomi ni duh ni telo, Dioklecijan odluči da ga pomiluje pod uslovom da ovaj prinese žrtvu rimskim bogovima. Prišavši oltaru, Georgije nacrta simbol hrišćanskog krsta nakon čega se paganski idol rasprsnu na sitne delove. Videvši ovo, carica Aleksandra, supruga Dioklecijanova uzviknu: “I ja verujem u Georgijevog boga!”. Dioklecijan ih je zbog ovoga oboje pogubio odrubljivanjem glave.
Jedna od legendi o svetom Đorđu je i ona o aždaji koja je živela u jezeru nedaleko od grada Lide u Palestini, a kojoj su na žrtvu prinošena deca. Prema legendi, došao je red i na kćer vladara tog grada. Kada su je izveli na jezero pred njom se ukaza sveti Đorđe na konju koji svojim kopljem probode aždaju kroz čeljust. On tada naredi devojci da veže svoj pojas oko aždajinog vrata te da je odvede prema gradu. Kada su stanovnici Lide videli ovo čudo ceo grad je primio hrišćanstvo. U sećanje na ovaj događaj, sveti Đorđe se na ikonama prikazuje često na konju kako pobeđuje aždaju i njegov epitet je “Pobedonosac”.
Običaji vezani za Đurđevdan u našem narodu su mnogobrojni. Postoji tradicija đurđevdanskog uranka, pletenje biljnih venčića i kupanje u rekama. Takođe, pletu se i venčići od „đurđevskog cveća“: đurđevka, mlečike i drugog, i njime se kite ulazna vrata na dvorištu i kući. Ti venci stoje iznad vrata čitavu godinu, do sledećeg Đurđevdana. U nekim krajevima, prave se krstovi od leskovog pruća i stavljaju ih po njivama, baštama i zgradama - da bi se sačuvali od grada (slično krstovima od badnjaka za Božić).
Đurđevdan je jedna od najzastupljenijih slava u našem narodu (prema nekim navodima, druga po brojnosti posle Nikoljdana), a o poštovanju koje postoji prema ovom velikomučeniku u okvirima crkve svedoči i činjenica da, osim 6. maja, svetom Đorđu je posvećen i 16. novembar - “Đurđic”, dan kada se obeležava prenos njegovih moštiju iz Nikomedije u Lidu.