U subotu, 15. juna 2013.g. u Galeriji ''Selo'' Doma kulture opštine Novi Bečej otvorena je izložba slika ''Prizori praskozorja nove Altamire'', autora Aleksandra Bjelovuka, akademskog slikara iz Vukovara.
Ova izložba nije samo uvid u stvaralaštvo akademskog slikara Aleksandra Bjelovuka, koje je prvi put viđeno u našoj sredini i predstavlja mnogo više od estetike i funkcije, otvaranje ove izložbe ima daleko dublji smisao, a to je, saradnja ovog dela Banata i Baranje na polju kulture, ali i očuvanje nacionalnog identiteta i povezivanje ova dva regiona. Publici se obratio prof. Dragan Crnogorac, predsednik Zajedničkog veća opština Vukovar, Radovan Vlahović, direktor Banatskog kulturnog centra i autor izložbe Aleksandar Bjelovuk.
U programu su učestvovale i pesnikinja Olivera Stanisavljev, koja je po želji autora recitovala svoju pesmu ''Tamna je noć'' i dirigent duhovne muzike Karolina Dudaš, upotpunivši veče zvucima klavira. U ime domaćina gostima i publici obratila se Marijana Baračkov, saradnik u Domu kulture. Nakon Novog Bečeja, radovi Aleksandra Bjelovuka biće izloženi i u Novom Miloševu, Kikindi i Sečnju.
Aleksandar Bjelovuk rođen je u Vukovaru 1968. godine. Član je Udruženja likovnih umetnika Vojvodine (ULUV) od 2005. godine i samostalni umetnik likovnog i multimedijalnog stvaralaštva u Republici Hrvatskoj od 2010. godine.
Studije: u Prištini (prof. Petar Đuza) i Londonu (prof. Mondi Džons). Studijska putovanja: Atina, Beč, London, Pariz, Karlsrue.
Radio kao stalni novinar i tehnički urednik prištinskog „Jedinstva” u redakciji za kulturu. 1996-1997. godine obavljao je dužnost predsednika Odbora za očuvanje tradicije, običaja i kulture Srba izbeglih iz Hrvatske na Kosovo i Metohiju. 1997. godine bio je osnivač i direktor KUD-a „Krajišnik” u Prištini. 2000. godine bio je osnivač i predsednik likovnog udruženja „Likovna grupa 2000”.
Važnije samostalne izložbe:
1996. Galerija „Inkon”, Priština
1997. Galerija Univerziteta u Prištini
1999. Galerija SPC, Vukovar
2001. Merkurhalle Gagenau-Otenau (pokrajina Baden-Wittenberg Nemačka)
2003. Bijeljina, Osijek, Vukovar, Trpinja, Borovo
2004. Galerija Središnje biblioteke Srba u Hrvatskoj, Zagreb
2009. SKD „Prosvjeta” Zagreb, pododbor Vukovar
2012. Galerija „Cinkuš”, Markov Trg, Zagreb
Važnije kolektivne izložbe:
1990. Smotra radničkog likovnog stvaralaštva, Komlo, Mađarska
1993. Udruženje likovnih umetnika Vojvodine, Vukovar
1997. Novembarski likovni salon ULUS, Priština
2005. Galerija ULUV, Novi Sad
2006. 1. međunarodna izložba profesionalnih likovnih umetnika Fondacije Aleksandar S. Onazisa, Atina
2008. kolektivna izložba „Entry form”, London
Multimedijalne akcije:
2010. Dokumentarni film „Horizonti u (su) mraku”, projekcija filma u Vukovaru
2011. Multimedijalna izložba „Klovena klac adao”, gradski muzej Vukovar
2012. Eksponto festival alternativnih pozorišta, performans „Mrtva ljubav” u okviru multimedijalnog projekta Slobodana Milatovića „Kamp Ernesto če Gevara”, Ivanova korita na Lovćenu, Crna Gora
Izvod iz likovne kritike Milana Matavulja, akademskog slikara:
Stvaralačka avantura Aleksandra Saše Bjelovuka, započeta krajem osamdesetih godina, traje do danas tokovima jednog kontinuiranog i skladnog razvoja. Taj kontinuitet je započet crtačkim ostvarenjima, osobenim po istinskoj snazi izraza, a nastavio istraživačkom radoznaloću realizovanom skoro svim njemu dostupnim slikarskim tehnikama. Tokom poslednjih godina, radeći tiho, vredno i uporno, svestan važnosti ličnog usavršavanja, učenjem kroz savladavanje samozadatih problema na mukotrpnom putu samospoznaje, on se izgradio u autentičnog umetnika, snažnog i prepoznatljivog izraza.
Svoju životnu motoriku i snagu on ovde izražava rastočenom, skoro degradiranom strukturom slike, a kompoziciju rasplinjuje u segmente kojima stvara umnožena i razuđena prostorna rešenja. U tim rešenjima likovni elementi (boja, linija, kompozicija), obogaćeni „nelikovnim“ elementima kao što su redimejd objekti i artefakti potrošačkog društva, osnova su autentičnosti Bjelovukovog aktuelnog likovnog stvaralaštva jer, ni autentično, žicom nagoveštena linija ponekad ekstremno fovistička ili opet ekstremno redukovana boja, u njegovom slikarstvu nisu u funkciji evociranja forme. Naprotiv, retko naslućivana figura najčešće izranja iz eksresivnog spleta likovnih elemenata ili ostaje u sferama asocijativnosti, ali ipak dovoljne da nam se otkriju umetnikovi povodi, njegovi likovni i poetski razlozi.
Uprkos eksperimentima, ove slike objekti sa karakteristikama apstraktnog ekspresinizma, zadržavaju visoku estetsku vrednost. Koristeći čiste boje koje poseduju jedinstvenu plemenitost i rafiriniran sjaj, posebno plavu i crvenu boju, bojenim vrednostima i kontrastima sa metalnim zvukom zlatne i srebrne, asocira na daleka vizantijska ishodišta, dobija na jačini, sugestivnosti, ali u isto vreme transportuje umetnikovu unutrašnju dramu.
U izloženim radovima umetnik kao da je želeo da, usred svih prošlih i aktuelnih iskušenja sa kojima se suočavao i još uvek suočava, pronađe lepotu u sopstvenom umetničkom ljudskom biću, u vlastitom unutrašnjem svetu i likovnom talentu, lepotu u svom okruženju, zbog čega njegovi radovi odišu duhom otpora zlu, nudeći nam snažnu estetsku i etičku potporu kako bi se na jedan duhovni način iznedrile snage pomoću kojih će se prevladati tegobe toliko nesrećnog vremena u kome egzistira.
izvor: novibecej.rs