Istraživačko-analitički pristup temi terminologije koja se koristi otkriva suptilne, ali značajne implikacije na odnos društva prema osobama sa invaliditetom. Fokusiranje na izbor reči postaje ključno u oblikovanju odnosa prema osobama sa invaliditetom, a jedan od često upotrebljavanih termina koji zaslužuje pažnju je „mlade ili odrasle osobe sa smetnjama u razvoju”.
Ovaj termin je neadekvatan jer se razvoj završava oko osamnaeste godine i referiše na decu, a u kategoriju mladih spadaju osobe do navršenih 30 godina. Ova neslaganja u terminologiji ne samo da su lingvističke prirode već imaju i ozbiljne posledice na percepciju i odnos i svest društva.
Nazivanje mladih odraslih osoba sa intelektualnim invaliditetom kao „mladih sa smetnjama u razvoju” često rezultira time da ih društvo tretira kao decu, čime se umanjuje njihova autonomija i ozbiljnost njihovih životnih iskustava. Čak i u komunikaciji, često se koristi izraz „deca”, što dodatno produbljuje nepravilnu percepciju.
Iako danas prepoznajemo važnost poštovanja dečijih prava, autentičnosti i potreba, mladi i odrasli sa intelektualnim invaliditetom, bez obzira na vrstu i stepen oštećenja, nisu deca, ne funkcionišu kao deca i imaju prava i potrebe kao odrasli.
Poštovanje ličnosti i uzimanje u obzir stvarnog doba osoba sa intelektualnim invaliditetom doprinosi ne samo dostojanstvu već i stvaranju inkluzivnijeg društva koje pravilno vrednuje raznolikost i jednake šanse za sve njegove članove.
Ovaj projekat je sufinansiran iz Budžeta Republike Srbije - Ministarstva informisanja i telekomunikacija. Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.